Na de behandeling is het een uurtje rijden naar huis. De autostoel helemaal ingepakt voor het geval ik door het lekmateriaal heen zou lekken, maar dat is niet gebeurd. Bij thuiskomst eerst maar even een blokje om lopen, want zoals gezegd, lopen bevordert het herstel en mijn benen voelde wel stijf na die autorit. Pijn heb ik die dag niet meer gehad. Het was vooral onhandig, al dat lek materiaal in mijn strakke compressiepak werd steeds dikker en zwaarder…
Ik heb gewoon kunnen eten, tv gekeken en ben toen naar bed gegaan. Dat bleek wel een uitdaging, want ik slaap altijd op mijn zij en dat ging echt niet. Ik heb die nacht dan ook erg slecht geslapen. Die zware dikke benen liggen niet lekker en gingen pijn doen, de verdoving raakte uitgewerkt. Ook heb ik heel veel moeten plassen. De dokter had al gezegd, er zijn “lekkers” en “plassers”. Ik ben dus een plasser 😊 en plassen met een drukpak en pijnlijke bovenbenen was geen pretje.
Na die slechte nacht wilde ik heel graag douchen en van dat natte en dikke lek materiaal af. Ik ben wel geholpen, dat materiaal moet echt losgeknipt worden. Wat een opluchting was dat. Zoals aanbevolen wel rustig aan het pak uitgedaan, want ik werd toch wat licht in mn hoofd. Lekker zittend gedoucht en een eerste blik op mn blote benen. Dat zag er al beter uit! Nog wel bont en blauw, vol vocht en was gevoelloos, maar een soort van rechte buitenkant van mijn bovenbenen, voor mij heel bijzonder! Het voelde wel alsof mijn huid weer vastgezet moest worden, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
Ik ben die dag begonnen met het maximale aan paracetamol, want pijn deed het wel.
Deze “day after” heb ik ervaren als mijn vervelendste dag in dit traject. Ik was moe, had pijn, was misselijk en heel stijf. Zitten was niet fijn, maar bewegen ook niet. Ik ben die dag dan ook vroeg naar bed gegaan en heb als een blok (op mijn rug) geslapen.
Eigenlijk is het hierna steeds beter gegaan. De 3e en 4e dag zijn mijn dochters om de beurt komen helpen, vooral omdat ik geen idee had wat ik wel of niet zou kunnen. Ik heb beide dagen een paar keer gewandeld. Dat ging steeds verder en voelde goed. Ik hoefde niet te stoppen van de pijn in mijn benen, maar meer omdat ik een slechte conditie heb! Ook traplopen lukte bizar genoeg al beter dan voor de lipo. Dokter Halk gaf aan dat ze dat dus veel vaker hoort, dat het (trap)lopen al zoveel beter voelt na de 1e liposuctie. Mijn wondjes waren snel dicht, ik heb bijna niet gelekt en ik kreeg handigheid in het aan en uittrekken van het compressiepak. Wel had ik last van dikke voeten (vocht) en leek het alsof mijn rechterbeen sneller herstelde dan mijn linkerbeen. Ik bleef het maximale aan paracetamol gebruiken en daarmee was de pijn te doen.
Na een week ging het ineens sneller nog beter. Mijn benen kregen weer een wat normalere kleur, het pak voelde minder strak en de pijn werd minder. De paracetamol kon ik minderen.
Bij de fysio heb ik lymfe massages gekregen en ook kon ik na 10 dagen zonder pijn thuis in mijn lymfapress. Beide om vocht af te voeren.
Sinds gisteren hoef ik mijn pak niet meer aan, maar het voelt toch nog fijner om hem overdag aan te houden. Ik werk weer en dat gaat goed, maar is ook vermoeiend. Mijn benen doen nog pijn als ik te lang op mijn bureaustoel zit, dus regelmatig opstaan en een stukje lopen. Mijn benen tintelen (nog steeds) als ik gewandeld heb, dat is een vreemd gevoel. Ook is het behandelde gebied nog vrij hard. Het schijnt er allemaal bij te horen.
De afgelopen weken waren wat mij betreft prima te doen met als doel het verbeteren van mijn mobiliteit. Was het fijn, nee. Doe ik het zonder aarzelen nog minimaal twee keer, ja! LipologyClinic heeft mij tot dusverre erg fijn geholpen!
Volgende blog: 6 weken na de eerste behandeling.